سالروز شهادت امیر دریا دار مجید عابدی خالدی را گرامی می داریم

بسم رب الشهدا و الصدیقین

مردی که امیر بودن شایسته او بود... 

امیردریادار مجید عابدی خالدی در بهمن 1334 در خانواده ای نظامی در تهران با  اصالتی خالدآبادی به دنیا آمد. نوجوان بود که عاشق خدمت در  لباس سفید ارتش شد و با پشتکار و استعدادی که داشت به آرزویش رسید و پس از استخدام در نیروی دریایی برای طی مراحل آموزشی راهی ایتالیا شد. با آغاز جنگ تحمیلی، پس از سالها به ایران بازگشت و راهی مناطق جنگی شد. هشت سال حضور مداوم در جبهه ها و نقش آفرینی در تمامی عملیات های نیروی دریایی ارتش  و در کنار آن زمانی که در عملیات بدر و عملیات خیبر (که این عملیات با واکنش موشک باران شیمیایی عراق مواجه شد) و  مجریان آنها نیروی زمینی ارتش و لشکر 21 عاشورا بودند و نیاز به حضور هاورکرافت در این عملیات ها داشتند وی به یاری آنها شتافت.

سالها پس از پایان جنگ و در اوایل دهه هشتاد به مقام امیر دریادار نائل آمد و به فرماندهی منطقه مهم دریایی بوشهر که امنیت بخش اعظمی از خلیج فارس را پوشش میداد، منصوب گردید. 

در چندسال حضور پرافتخار تیمسار مجید عابدی خالدی در نیروی دریایی ارتش سربازان زیادی از  بادرود و  خالدآباد و حومه این مناطق در این دومنطقه نظامی و تحت اختیار وی مشغول به خدمت بودند و با وجود رسیدگی تمام عیار به وضعیت سربازان خود، به همشهریانش نیز نگاهی ویژه داشت و به گونه ای با آنها برخورد می نمود که سربازی دوره ای خاطره انگیز برایشان شود. 

او که به عنوان فرمانده نمونه ارتش در سال 1384 انتخاب گردید، در نهایت با بیش از 30 سال خدمت صادقانه به درجه بازنشستگی نائل آمد.

مهم ترین ویژگی وی اخلاق بود، بر خلاف آنچه که خیلی از ما از نظامی ها تصور انسانهایی منزوی و جدی و  بدون اخلاق نیکو در ذهن خود داریم، وی با وجود آنکه در محل کارش به اقتضای محیط نظامی، جدی و شدیدا منظم بود اما در خارج از محل کار  همواره اخلاقی شاد همراه با شوخ طبعی دائمی و همینطور فکر و اندیشه ای باز و روشن داشت به گونه ای که اگر کسی وی را نمیشناخت و برای اولین بار با او و شوخی ها و اخلاق خوبش مواجه می شد شاید باورش نمی شد مردی با این اخلاقیات خوب یکی از فرماندهان ارتش این کشور باشد.

در خانواده خود نیز با اخلاقی که داشت برای تمامی اعضای خانواده و بستگان خود مردی بزرگ و قابل افتخار بود. عاشقانه همسرش را تا آخرین لحظه عمرش دوست داشت و  فرزندانش را که از نخبگان تحصیلی بودند را همواره حمایت نمود و آنها را برای ادامه تحصیل در دوره های تکمیلی رشته فیزیک هسته ای راهی خارج از کشور نمود که آنها نیز در حال حاضر افتخار و یادگاری بزرگ برای این پدر هستند.

اما امیر زندگی ما یکسال بیشتر از بازنشستگیش نگذشته بود که با جنگی دیگر روبه رو شد... دشمنی بزرگ به نام سرطان بدخیم روده بزرگ گه با تمام قوا به جنگ تیمسار عابدی آمده بود. دکترانش با توجه به آزمایش ها و نمونه برداری ها، علت سرطانش را عوارض شیمیایی جنگ تحمیلی بیان کردند اما وی با این حال حاضر به پیگیری کارهای جانبازی خود نشد و همواره بیان میکرد که من جنگ را برای خدا و کشورم رفتم نه برای دریافت حقوق و هزینه های درمانیم... 

سرطان که با تمام قوا به این جنگ آمده بود با سریعترین زمان به سایر نقاط بدنش سرایت نمود و او تا آخرین لحظه نیز شجاعانه با بیماریش جنگید و در صبح روز چهارشنبه نوزدهم مرداد 1390 درگذشت.

او سالها پس از جنگ رفت و به دوستان و همرزمانش پیوست  اما...

دایی عزیزم، یاد و افتخاراتت تا ابد با ما خواهد ماند...

محمدجواد مصداقی

19 مرداد 1396